De Thaise eilanden

Hey hey, 

We zijn na Bangkok naar een hoop eilanden geweest waar geen of heel beperkt internet was. Op de meeste plaatsen was er maar een paar uur per dag electriciteit, dus moesten ze nogal la gen als we vroegen of er wifi was! hihi Daarom dat we niet konden bloggen, maar nu krijgen jullie het hele verhaal!
We konden aan de luchthaven van krabi een ticket kopen voor een taxi, die ons naar ons hotel bracht. We verschoten een beetje van de prijzen voor een kamer, die zijn echt wel veel duurder dan op de vorige plaatsen waar we verbleven. We vinden nog iets redelijks (alleen waren er geen stopcontacten in onze kamer! behoorlijk ongemakkelijk ze. Nooit gedacht dat we dat zo hard zouden missen!) in Krabi town, we dachten dat dat ook nog redelijk dicht bij het strand zou zijn, maar eigenlijk is er alleen een rivier en nog niet eens een hele mooie. Als we wat rond vragen wat er wel te zien is, haalt iedereen zijn schouders op en zegt na even denken: niets eigenlijk. Er is 's avonds wel een 'walking street', een soort avond markt waar veel kraampjes staan met prulletjes en heel veel superlekkere eetstalletjes met van alles en nog wat. Er staat ook een groot podium waar iedereen gebruik van mag maken. En geloof me, ze maken er gebruik van! Gelukkig voor onze oren zijn er ook wat b-boys bij die hun trucjes doen en niet alleen vals gezang! hihi 
De volgende dag besluiten we naar het strand te gaan. We gaan eerst bij een Hollandse bakker om te ontbijten. Hij heeft veel lawaai, maar vooral lekker brood! hihi Het regende wat in de voormiddag, dus zijn we pas kort na de middag vertrokken. Het strand is 20 minuten in een laadbak. Het is een mooie rit ernaar toe, tussen gigantische limestone-rotsen! Spijtig dat ge niet echt goed ziet in zo'n ding tenzij ge u dubbel plooit.  En ook het strand is heel mooi met voor de kust heel veel limestone rotsen als eilandjes! Alleen liggen er heel veel boten aan het strand en is het heel druk en toeristisch.  Er is in de buurt wel veel te zien van eilanden en zo, maar dan moet je met een tour meegaan of een longtail huren. Allebei heel duur. We besluiten een tour te doen en dus moeten we kiezen. We gaan de dag erna naar Hong Island. We worden 's morgens opgepikt om ons naar het strand 20 minuten verder te brengen, daar worden we voorgesteld aan onze gids voor de dag: Michelle, een ladyboy. Ze was heel lief en deed haar best om het iedereen naar zijn zin te maken, maar ze had duidelijk alle tekstjes van buiten geleerd. Als we van één stopplaats naar de volgende varen riep ze altijd met veel show dat het 15 minuten varen zou zijn, en we waren er altijd al na 4 minuten! hihi We gingen met een speedboat, met ongeveer 20 man. De eerste stop was een heel afgelegen strandje met mooi zicht op een onbewoond eilandje. Er lag nog een longtail en een viertal mensen. We installeren ons op het strand en gaan snorkelen. Terwijl we in het water zijn komt de ene na de andere speedboat aan, ook met elk 20 man en zelfs een partyboat die heel de tijd zijn muziek laat aanstaan. Niet echt een verlaten strandje meer dus. We hebben wel wat visjes gezien, maar Michelle verzekerd ons dat bij het volgende eilandje we koraal kunnen zien. 
Op het volgende eilandje is al wat meer volk en de speedboaten die ons op het eerste eiland volgden, volgen ons nu ook. Het was een mooi strand, maar helaas geen koraal te zien. We gaan eerst nog langs een lagune voor we naar Hong Island gaan, het mooiste strand van de dag. Dit was het zeker en vast, daarom dat er al 100 mensen waren en er nog 100 volgden. We genoten toch van hier wat te vertoeven en wat te babbelen met onze bootgenoten. Het was een fijne dag, maar heel toeristisch. Op de terugweg van de boot naar het busje komt Michelle nog even naast me lopen om complimenten te geven over mijn haar. Het is toch zo'n unieke kleur!! (Ik weet nog altijd niet wat ik hiermee moet! ) Hahahaha

We weten eigenlijk nog niet goed waar we hierna naartoe gaan. Tom wil misschien wel naar Phuket, maar ik zie het niet zo zitten. Dit is NOG toeristischer en het sextoerisme is daar gigantisch. Als ik verhalen hoor over hoe Thailand en de de Thaise cultuur was, en hoe wij het nu beleven ben ik alleen maar triestig. En zelfs een beetje beschaamd om hier ook toerist te zijn. Thailand stond bekend om zijn vriendelijkheid en bescheidenheid. Mensen durfden de rekening niet te geven omdat het onbeleefd was om geld te vragen. Dit hebben ze snel moeten leren! Helaas hebben we nu het gevoel dat ze voor alles geld vragen en ons constant in het zak zetten.  Mensen zijn ook helemaal niet vriendelijk! We moeten dikwijls echt moeite doen om een glimlach te krijgen. Helaas snappen we deze mentaliteitswissel ook wel als je hier sommige toeristen ziet en hoe ze hier met alles en iedereen omgaan. Ze worden er ook wel rijker van. Rijk worden is belangrijker nu. Daarom kloppen ze ook overal geld uit en is niemand te vertrouwen. Ik vind dit heel triestig en schaam me wel wat om hier ook toerist te zijn, ook al snap ik het wel. In Bangkok zagen we ook overal alleen maar reclame van westerse vrouwen, of Thaise vrouwen die zo wit mogelijk zijn en zo weinig mogelijk spleetogen. Je zag duidelijk dat dit is waar de Thaise meisjes naar streven. Als je denkt hoe anders dit was in de vorige landen, daar hadden mensen niet veel, maar ze waren wel écht! Daar lachten ze hun tanden bloot, ook al waren die zo rot als iets. Het is spijtig dat je nu bijna niets meer merkt van hun vriendelijke cultuur, je moet constant op je hoede zijn. Toen we de derde dag nog eens naar het strand gingen stond een laadbak die daar naartoe ging voor het rood licht, we vroegen of we mee mochten en hij zegt: snel snel! We springen er dus snel in. Even later stopt hij en zegt dat we 150 baht moeten betalen per persoon! Dit is belachelijk want normaal is het 50 aan de officiële halte, maar we zijn niet aan de officiële halte opgestapt maar 50 meter verder... We zijn er dan maar vlug uit gesprongen en naar de halte gelopen! tssss 
Gelukkig komen we  af en toe wel nog vriendelijke mensen tegen. 's avonds op de nightmarket zit er een vrouwtje langs de straat Doerian te verkopen. Dit is een gigantische grote vrucht die ongelooflijk hard stinkt. Maar er zit ook een eetbaar stuk in, die naar't schijnt heel lekker en gezond is. Ik wil het al lang eens proeven, maar het stinkt zo hard dat ik het niet wil meenemen naar onze kamer en het is te groot om gewoon op te eten. De vrouw ziet dat ik er naar sta te kijken en daarom snijdt ze er één open en laat me proeven. Het stinkt echt naar ne gft zak die daar al 2 weken staat te rotten, je ziet hier overal als je een gebouw of een bus of zo opstapt van die verbodstekens: verboden te roken, verboden om Doerian mee te brengen! hihi Binnenin zitten allemaal compartimenten met een witte brei in. Die witte brei is eetbaar, het heeft een beetje de structuur van een dikke pudding. Op zich is het wel lekker, alleen heb je niet echt de indruk dat je fruit eet, het smaakt een beetje naar een mengeling van artisjok en olijven, vind ik.  Het grootste nadeel is dat je handen er blijven naar stinken en dat je dat heel moeilijk weg krijgt! bah! Maar ik ben toch heel blij dat ik het geprobeerd heb. Alleen weigerde de vrouw er geld voor te aanvaarden! Dit was super vriendelijk! Ik besluit om de volgende dag terug te gaan en er wat ramboetans te kopen, maar helaas heb ik ze niet meer gezien! In Bangkok had ik op een marktje al van alle vruchten die ik niet kende, één stuk gekocht. Dat vond die man maar extreem raar. Toen hij één ramboetan op zijn weegschaal moest leggen en één mangosteen en zo keek hij altijd heel erg om zich heen of niemand dat gezien had! hihi Ondertussen had ik wel al een heleboel fruit en ze waren allemaal super lekker. Jackfruit vind ik het lekkerst! En mangosteen ook, dit kan je maar één keer int jaar krijgen en zou ook heel gezond zijn! Het ziet er ook ongelooflijk mooi uit. Een kleine ronde vrucht die zo paars ziet als een aubergine, die pel moet je weg doen en dan komt er een fel paars sap uit, maar de vrucht binnenin is spierwit, zoals een witte lychee, het heeft een beetje de structuur van lychee maar smaakt anders. Het is de pefecte mengeling van zoet en zuur. Als de mangosteen nog heel is, dan ziet ge aan de onderkant precies een kei mooi bloemeke, vanwaar de vrucht gevormd is, maar dat is supermooi , die paarse vrucht met een groen bloemeke op! hihi 
 
Maar waar gingen we naartoe de volgende dag? We dachten een middenweg gevonden te hebben: één nacht naar Phuket om van daar naar een koraaleiland er juist boven te gaan! Maar Helaas pindakaas, we zitten in Thailand, daar gaat het nooit zo makkelijk, als je van Phuket naar dat eiland wil (10 minuten varen) moet je tien keer zoveel betalen dan van Krabi naar Phuket (3u varen!), daar snapt ge toch niets van hè? We vinden ook geen duidelijk antwoord waar we een boot kunnen vinden ernaar toe. Het enige wat we wel horen, is dat taxi's of tuktuks hier nog veel erger zijn dan in Bangkok. Nog duurder en nog meer kans dat ze u int zak zetten. Ze zeggen dus enkel in uiterste nood een taxi te nemen (dit staat trouwens ook op de officiële website van Phuket! Zegt genoeg hè!) pffff We besluiten maar om er gewoon niet naartoe te gaan en meer richting Maleisië te gaan. We hebben gehoord dat er een rustig, niet zo toeristisch eiland was, Koh Jum, niet zo ver van Krabi. Er zouden geen auto's zijn. Eén klein dorpje, niet overal electriciteit. Het zou niet zo mooi zijn, maar wel rustig! We besluiten hier naartoe te gaan en vinden er zelfs fijne accomodatie, wel nóg wat duurder, maar ja...  Het is een superpropere bungalow aan het strand! EN het was een vriendelijke eigenares! Of dat dacht ik toch... want toen we aankwamen hebben we ons gerief in de bungalow gezet en zijn we aan't strand gaan zitten. Toen ik twee uur later terug aan het huisje kom, zie ik dat er één schoen van me weg is! Ik begin overal te zoeken, maar vind niks! Tom beweert dat hij geen mopke met mij heeft uitgehaald, dus ik vermoed dat er weer een hond mee is gaan lopen. Als dat stomme teensletsen waren zou ik het niet erg vinden, maar dit waren mijn goei schoenen! Ik had het eigenlijk al helemaal gehad met Thailand, dus dees was een beetje een druppel. Zeker toen ik het de eigenares ging vertellen vond ze het super grappig! Ik vond het helemaal niet grappig, dus ik word wat ambetant en zeg dat ze op zijn minst haar gasten kan zeggen dat dit regelmatig gebeurd, dan nemen we onze schoenen mee binnen. Maar dat wil ze niet, want dan krijgen de mensen misschien schrik en dat wil ze niet! Maar dat mensen een schoen kwijtspelen wil ze wel, vraag ik??? Ik leg haar uit, dat dit goeie dure schoenen zijn, maar dat begrijpt ze ook niet echt. (hier draagt iedereen plastieke teensletsen die bij meer als de helft zelfs niet passen, ofwel 4 maten te groot ofwel 4 maten te klein!) Ze roept wel wat jongens om te helpen gaan zoeken, dus ga ik ook maar helpen zoeken, maar ik was wel kregelig! Gelukkig heeft één van die jongens hem snel gevonden en had de hond er niet op gekauwd! Fieuw! Maar in Azië is het ongehoord om kwaad te worden, dus ik wist dat ik het zou gaan horen. Ik ga even later dus terug om opgelucht met mijn schoen te gaan zwaaien en zie dat alle meisjes ondertussen al gehoord hebben van de toeriste die kregelig werd van hare schoen en iedereen moet dus hard lachen! Ik besef dat het stom was en begin er dus ook maar mee te lachen. Amai, de volgende 3 dagen heb ik het constant mogen horen: be carefull with your hoes!! hihi
Maar het waren super 3 dagen! Het strand is niet zo spierwit , maar we vinden het prachtig! Het water is er superrustig! Je kan gewoon een paar meter in zee langs de kust zwemmen alsof je in een zwembad zwemt, zo rustig is het! Het binnenland van het eiland zijn bergen, dus dat is een mooi zicht! Het strand is een paar kilometer lang dus je kan er superfijne strandwandelingen maken! En als je gaat zwemmen ben je bijna alleen in de zee, want er zijn gewoon heel weinig mensen. Als we hier vragen of er nog iets te doen is, is het echt: nee! hihi Je kan eventueel een brommerke huren en de bergen in gaan, maar er is geen verharde weg, en er is ook niet zo veel te zien, je kan in het stadje gaan, maar dat zijn een paar huisjes en voor de rest niks! Er is ook geen internet, dus kunnen we ook niet bloggen. Er is dus echt niets te doen dan relaxen! Heerlijk! 

Het volgende eiland dat we willen bezoeken in Kho Phi Phi. Dit bestaat uit twee delen. Een bewoond (Phi Phi Don) en één onbewoond (Phi Phi Lei) met mooie lagunes en prachtige baaien. Hier is ook het strand waar The Beach is opgenomen. Een film met Leonardo Dicaprio. Je kan het onbewoonde stuk alleen met een boot bezoeken. Het bewonde stuk zou ook megatoerisisch zijn, dus hier willen we niet te lang blijven, maar  het schijnt wel de moeite te zijn! Er zou ook een heel mooi snorkeleiland in de buurt zijn waar we ook wel een dag naar toe willen. We besluiten om een longtail te huren van Koh Jum om ons naar Koh Phi Phi te brengen, maar ons eerst een dag rond het onbewoonde eiland te varen. Een longtail gaat niet zo snel, dus het is een paar uur varen eer we er zijn. We gaan eerst naar Maya Bay, dé baai van de film! En dé place to be in Kho Phi Phi! Er is al ongelooflijk veel volk, allemaal speedboten met twintig, dertig man in. En het is helemaal geen zo'n groot strandje. Het is wel ongelooflijk mooi! We hebben ondertussen al wat stranden gezien in Hawaii, Australië, Curaçao en hier en dit is écht één van de mooiste! Zelfs met al dat volk! We gaan even het water in, en het is ongelooflijk lachwekkend wat je daar ziet! Iedereen houdt daar een fotoshoot! Er staan echt honderd mensen op een klein stukje strand in het water te poseren in bikini! Ook heel veel Aziaten, die zowiezo niet veel anders doen dan poseren! Als ze een reclamebord van Toyota of zo zien, gaan ze er al onder staan om te poseren! Maar zoveel is echt heel grappig. We blijven dus even zitten om naar iedereen te kijken. Ondertussen is het bijna 11 u 's morgens en als we rondkijken zien we dat het aantal boten nog verdubbeld is! Tom moet nog even plassen en ik wacht op hem op het strand en ik heb echt letterlijk het gevoel alsof ik in het midden van een prent van 'where is Wally' sta! En nog komen er boten bij! Ik voel me claustrofobisch worden en ik heb hier normaal nooit last van! Dees was echt grellig! Als we vertrekken, zien we zeker 1500 mensen staan! Niet normaal! We gaan verder rond het eiland waar nog twee lagunes zijn. In één lagune gaan de boten gewoon een rondje doen om een foto te nemen en zijn weg zonder te stoppen. We zien daar een mini verlaten strandje dat er prachtig uitziet en we vragen om hier naartoe te gaan! Dat is de luxe van zo'n boot te huren! Het is echt prachtig en we zijn er helemaal alleen! We zien vanuit de boot de koraal al onder ons, dus gaan we natuurlijk ook snorkelen! Prachtig! Ongelooflijk dat we op zo'n druk mini-eiland een verlaten strandje gevonden hebben! We zien en horen wel constant die boten voor ons strandje passeren, maar dat nemen we er graag bij! Hier zijn we de rest van de dag gebleven voor we naar het bewoonde stuk van Kho Phi Phi gebracht werden. 
Tja, wat moet ik zeggen over Kho Phi Phi Don? Dit is tegelijk het mooiste en lelijkste eiland dat we ooit gezien hebben! Het is echt prachtig, maar het is er zooooo toeristisch! Het is heel klein en al die duizenden toeristen slapen op dit mini-eilandje, dus dikwijls hebt ge het gevoel dat ge op Rock Werchter aan't wandelen zijt of beter: aan't aanschuiven zijt! Er zijn ook ongelooflijk veel Britten, dus het is er ongelooflijk lawaaiierig, want die doen natuurlijk niet veel anders dan binchdrinken. De stranden zijn er super mooi, maar ze hebben dan een halve meter vrij gemaakt om te zwemmen, de rest staat vol met boten! Er drijft ook van alle vettigheid in het water! Als we later door de branding wandelen, zien we zeker twingtig gebruikte condooms in het water drijven! Bah! 
We besluiten maar snel te kijken voor die snorkeltoer, maar komen dan te weten dat dit even drukbevolkt is als Maya bay, en dat er eigenlijk niet veel te zien is om te snorkelen! Als we dan vragen waar we wel moeten zijn, zeggen ze dat dat eiland het bekendst is om te snorkelen! We willen niet weten wat het bekendst is, we willen weten waar het het best is, maar dat is voor hen precies allemaal hetzelfde. Alles is er ongelooflijk duur op het eiland en van slechte kwaliteit, dus beslissen we maar om geen toer te doen! Aangezien we al drie nachten geboekt hadden omdat het hoogseizoen is, zijn we wel verplicht om die drie nachten te blijven. Dit wil zeggen, nog een dag op dat eiland... we besluiten naar de andere kant te gaan waar we naar't schijnt ook wat kunnen snorkelen. We moeten dan wel een berg over. Naar boven zijn er gewoon trappen en een wonder mooi uitzicht. Als we langs de andere kant naar beneden willen, moeten we door de jungle, heel steil naar beneden. En helaas zijn we de muggencreme vergeten! Echt ongelooflijk stom van ons! We zijn nog maar tien minuten door de jungle aan't lopen of we staan echt al helemaal vol, en het is zeker nog een half uur wandelen en nadien ook nog 45 minuten terug! We zitten in een malaria gebied, dus besluiten we maar om gewoon terug te keren. Spijtig! De dag erna zijn we superblij dat we kunnen vertrekken van dit eiland ook al is het prachtig mooi! 

We gaan naar Koh Lanta, een redelijk groot eiland, niet zo ver van Kho Phi Phi. Het is groot en daarom ook veel rustiger en het zou ook een paar heel mooie stranden hebben. We verblijven in het dorpje helemaal ten noorden van het eiland. Bij een vriendelijke vrouw! De eerste dag lopen we wat rond in het stadje en gaan op zoek naar een strandje, maar zelfs dat is redelijk ver stappen. Het is wel serieus bewolkt en tegen de late middag begint het hevig te regenen. We gaan terug naar ons guesthouse en zoeken al wat op over waar we hierna naar toe gaan. De Trang eilanden stonden al lang op ons verlanglijstje! En we willen graag nog eens ergens lang verblijven, maar op alle plaatsen in Thailand is het wel al wat tegen gevallen waardoor we nergens zin hadden om langer te blijven! We hopen dit wel te kunnen op de Trang Eilanden! Zeker Koh Ngai heeft onze voorkeur! Een klein eilandje met spierwitte stranden, azuurblauwe zee, volledig omringt met koraal en het binnenland is mooie jungle! Hier willen we naartoe! Helaas is er niet zo veel mogelijkheid om te slapen en zijn die superduur!! Normaal hebben we altijd rond de 15 à 20 euro betaald ( één keer zelfs 4 euro) en dan hadden we degelijk verblijf! Nu zijn de basishutjes €45 per nacht! Als we iets deftig willen is het direct 80 of 90 euro. Dat willen we er dus niet aan geven. We besluiten de dag nadien op Koh Lanta een brommerke te huren en te kijken of we iets leuks vinden op één van de mooie strandjes in het zuiden van het eiland tegen een redelijke prijs, dan kunnen we daar misschien wat langer blijven!
De dag nadien huren we dus een brommerke en gaan alle strandjes af. Helaas is het nog altijd bewolkt, waardoor ze er zowiezo niet op hun mooist uitzien. We hadden gehoord dat hoe zuidelijker we gingen hoe mooier de strandjes. In het midden beginnen we wat rond te vragen, maar ook daar zijn de prijzen heel duur. We gaan nog meer naar het zuiden en daar is het hetzelfde. Helaas begint het nu ook nog te regenen waardoor de stranden ook niet zo mooi zijn. We schuilen dan maar in een gezellige strandbar eer we terugrijden door de regen. Het is dan nog altijd heet, dus zo erg is regen niet want het brengt verkoeling, maar we hebben toch liever zon. 's avonds gaan we in een plaatselijk visrestaurantje eten. Superlekkere verse vis op de BBQ! De dag nadien voel ik me niet zo goed, dus blijf ik binnen terwijl Tom weer wat strandjes wil bezoeken. Helaas werd hij bedreigd door een bende wilde honden, die hem helemaal tot thuis grommend volgden. Toen hij gefrustreerd terug was, begon het weeral te regenen, na een bewolkte dag! We wilden eigenlijk nog een snorkeltoer doen, maar omdat het zo bewolkt is en regent leek ons dat geen zo'n goed idee, aangezien de zichtbaarheid onder water dan niet goed is. We besluiten dan maar toch naar Koh Ngai te gaan en nemen een basishutje van 45euro voor één nacht. Dan zien we wel. 

We komen de dag nadien aan op een prachtig eiland. De Ferry brengt ons tot 500 meter voor het strand, daar komen longtailboten van de resorts hun gasten ophalen om aan land te brengen. Deze keer was het wel een hachelijke onderneming omdat de zee ongelooflijk wild was! Het was nog steeds bewolkt en veel wind! We gaan naar ons hutje en het is echt een basishutje. Een kamer met gigantisch veel schimmel, een bed int midden en een kot naast met een wc en een koude douche. Een paar kakkerlakken erbij en we zijn helemaal compleet! Op zich zouden we hier wel mee kunnen leven moesten ze vragen wat het waard is, maar €45 voor dit is echt belachelijk. Het is wel een wonder mooi paradijselijk eiland! De dag er na is het weer slecht weer! We vinden dit wel serieus zonde, hoewel het nu ook nog super mooi is, willen we het eiland wel eens zien als de zon schijnt! En we willen die ene snorkeltoer nog altijd doen! Die zou echt de moeite zijn! We besluiten het maar los te laten van ons hutje en toch 2 nachten langer te blijven, om de snorkeltoer te kunnen doen en de rest van het eiland te verkennen. Ook al is het slecht weer, die snorkeltoer zal nog wel meevallen en dan vinden we het niet meer erg om in zo'n hutje te zitten. Maar we zitten nog altijd in Thailand en daar gaat nooit iets makkelijk, dus natuurlijk willen ze enkel naar dat snorkeleiland gaan als ze minstens 10 mensen hebben en nu zijn we de enigen, dus... We kunnen het altijd eens bij de resorts proberen, maar daar is het dubbel zo duur terwijl het bij hen al duur was. We vragen ook voor vervoer naar onze volgende bestemming en ineens is dat 4 keer zo duur dan onze vorige ferrytochten! pffff we hebben het eigenlijk helemaal gehad met Thailand! We vinden het echt geen tof land met absoluut geen toffe mentaliteit! En ondertussen is het weer beginnen regenen! We doen dus niet veel meer die tweede dag buiten wat gefrustreerd zijn. Maar we voelen ons ook wel schuldig, want we zitten eigenlijk al heel de tijd op paradijselijk mooie eilanden en toch zijn we gefrustreerd! Misschien zijn we toch bedorven strontjes geworden door al die reizen... We kunnen ook niet echt de vinger erop leggen wat we nu juist niet zo fijn vinden aan Thailand, Hawaii was ook duur en toeristisch, maar daar konden we er super mee om. Daar was wel een mentaliteit van respect voor het eiland,de natuur en elkaar, terwijl dit hier absoluut niet is. Misschien is dit de frustratie die we voelen, het gebrek aan respect, geen respect voor hun natuur, hun cultuur, gewoon gebrek aan respect voor hun land. Thailand is gespaard gebleven van de bloederige geschiedenis van de andere Zuidoost azische landen, maar misschien is de toerismebom van de laatste 20 jaar wel minstens zo rampzalig...

 Tja, we beslissen maar om het weeral los te laten en te genieten van het eiland! (ocharme wij, nu moeten we gaan genieten van een eiland! hihi we zijn echt bedorven strontjes!!!) En hoera, de laatste dag schijnt de zon! We besluiten om door de jungle naar de andere kant van het eiland te gaan! Het is echt super mooie jungle! En we waren ingesmeerd, dus de duizend muggen en andere insecten rond ons konden alleen maar zoemen en niet steken! ha! Ook het strandje was super mooi. Helaas waren we er nog maar 5 minuten toen het weer bewolkt werd en begon te regenen. We hebben de tocht nu helemaal gemaakt dus zoeken we maar iets om ons gerief onder te schuilen en gaan dan in de regen snorkelen! Het was heel mooi. Veel mooie vis en mooie koraal! Op een gegeven moment ging het dieper en was het net of je boven een gigantsich oerwoud van koraal aan't zwemmen was! super mooi! Aan onze kant van het eiland zijn we nooit echt gaan snorkelen, omdat het slecht weer was en de zee dus heel wild, maar ook omdat daar heel druk verkeer van longtails was. Het leek ons net iets te gevaarlijk! Als we uit het water komen, zoeken we ook een droog plaatsje om ons af te drogen en op de moment dat we terug willen vertrekken, stopt het net met regenen! Gelukkig maar, want we moeten een berg over en de tocht terug naar beneden is supersteil. Ze hadden wel touwen gespannen zodat je wat kon abseilen, maar als het regent is het toch nog moeilijker denk ik. We zijn veilig terug geraakt en als we wat bekomen, zien we een koppeltje hornbill vogels besjes plukken in de boom boven ons. Super mooi! 
De dag van ons vertrek is het terug super mooi weer! We kunnen dus nog een paar supermooie foto's maken van het eiland!  We gaan met een speedboot naar Koh Lipe, het laatste eiland in Thailand. Het is weer een mooie tocht tussen allemaal onbewoonde eilanden! Maar tegen het einde komt er weer zware bewolking opzetten en wordt de zee weer een stuk wilder! Koh Lipe is ook een heel mooi eilandje, ook redelijk klein en ook wel toeristisch, maar veel rustiger en relaxter! We hebben accomodatie gevonden die ook wel weer duur is, maar wel heel proper en alles wat we nodig hebben, dan vinden we het niet zo erg om meer te betalen. Hier zijn een paar strandjes aan verschillende kanten van het eiland. één groot, maar wel redelijk druk, één kleiner en rustiger met twee eilandjes ervoor op zwemafstand met supermooie koraal rond en één ministrandje waar het helemaal rustig is! Er zijn ook fijne  familierestaurantjes en foodstalletjes, waardoor we niet altijd naar resorts of hotels van buitenlanders moeten, maar de plaatselijke bevolking kunnen steunen. We besluiten dus om hier wat langer te blijven! En ze hebben hier ook internet waardoor we ook eindelijk kunnen bloggen. Het is wel super traag, dus misschien kunnen we de foto's nog niet uploaden, maar jullie zijn wel terug mee! hihi En het weer wordt ook altijd beter en beter, in de voormiddag heel mooi en tegen 3u pas een buike  en gedaan en nu is het zelfs al 16u30 en de zon schijnt nog altijd! hoera! hihi  De 22ste gaan we naar Maleisië en we zijn ongelooflijk benieuwd!! 

Tot de volgende!

Veel liefs,

Bieke en Tom