Easyrider

Hoi hoi allemaal!

We zijn goed aangekomen in Ho Chi Minh! Dung had ons beloofd dat het een avontuur zou worden en ge moogt gerust zijn: het was een avontuur! 

Zondagmorgen zijn we vertrokken vanuit Nha Trang nadat we al onze baggage op de motto's gebonden hebben. Tom op een 14 jaar oude honda met nog een kickstarter en ik achterop bij  Dung. Eerst maar een testritje doen dachten we, allé, dat wil zeggen direct in de stad tussen alle verkeer rijden! Maar om ertussen te rijden valt eigenlijk wel beter mee dan het van de zijkant bekijken. 

Aan de rand van Nha Trang zijn we dan al een eerste keer gestopt om in een huis binnen te gaan waar wat mensen op de grond zaten in een kom te roeren en iets in bananenblaren in te pakken, we zaten bij een worstenmaker! Of toch iets met dierenresten en vliegenuitwerpselen en zo. Dung stapt daar dan gewoon binnen met ons achter hem aan, maar alle plaatsen waar we stopten kennen ze hem blijkbaar al waardoor we altijd vriendelijk onthaald worden! Dung verteld dan honderd uit over hoe ze alles doen. Bij de worstenmakers heb ik niet zoveel gehoord want het enige wat ik dacht was: please, laat ons NIET proeven! Hihi Gelukkig moesten we dat niet doen! Het was ook altijd grappig om Dungs Engels te begrijpen. De Vietnamezen slikken blijkbaar veel letters in waardoor hij dat ook in het Engels doet, als hij het heeft over "icky aai", heeft hij het eigenlijk over sticky rice! 

Niet zoveel later reden we al op een rustige baan richting bergen. We hadden het direct door: dit zie je als gewone toerist niet! De volgende halte was bij een smid, of een gezin die zeisen maken. Hier wordt het land overal door vrouwen bewerkt die het bijna volledig met de hand moeten doen. De halte erna was in een cafeetje waar veel bananenplukkers stoppen om thee te drinken op weg naar de stad, en we hadden geluk ze hadden net een varken geslacht! Dat vonden ze grappig om onze gezichten hierop te zien! Ze wilden mij al direct varkensoor geven!  

Om te eten stopten we ook altijd op plaatsen waar normaal geen toeristen komen. Dung verteld dan altijd trots over wat Vietnamezen allemaal eten: alles (slangen, schildpadden, kevers, honden,...)! Dat is ook de grote reden waarom je hier weinig wildlife ziet, ze jagen op alles en eten alles op. Behalve vogeltjes, daar jagen ze ook op maar die hangen ze dan in een kooitje als huisdier... Hier worden we de eerste keer geconfronteerd met Dung zijn eetstijl! Grappig! 

In de namiddag zijn we op veel plaatsen gestopt om van het uitzicht te genieten! Hier tussen de bergen rijden was echt prachtig! We zijn ook veel mooie watervallen tegengekomen. Een keer zijn we gestopt bij een tempeltje die ze gemaakt hadden om te bidden voor de werk mannen die in 2005 die baan gemaakt hebben, door een landslide zijn toen 13 mannen omgekomen. 

We zijn s avonds in Dalat, een bergstadje op 2500 meter gaan slapen, nadat we nog een werkende stoomtrein en crazyhouse (crazy huis van een oude koning, waar Gaudi jaloers op geweest zou zijn) bezocht hebben. Maar eerst zijn we weer tussen de locals gaan eten (dit wil zeggen in een supervuile garage op plastieken stoeltjes en achterin een vuur met wat vuile wokken op) , en hier hadden ze ook echt alles wat Dung al verteld had. We hebben het toch maar wat gewoon houden, maar het was wel superlekker! Het werd wel moeilijker en moeilijker om onze lach in te houden met Dung zijn eetstijl! Hij neemt zijn kommetje rijst en houdt dit voor z'n mond, beweegd dan supersnel met zijn stokjes en dat zit zijn mond op een halve seconde megavol met rijst. Dan praat hij gewoon voort terwijl de rijst uit zijn mond vliegt, als we dan zeggen dat we er niets van verstaan hebben, zegt hij het gewoon opnieuw nog altijd met zijn mond vol. Gelukkig werd er zoveel gelachen dat hij niet echt door had dat we met hem moesten lachen. 

De dag nadien zijn we terug vroeg vertrokken. De zon scheen en we hadden er zin in! Het was ook grappig om de reacties te zien van de locals als ze een westerlingen zagen, vooral bij de schoolkinderen! Dan zwaaiden we altijd wat voor veel gegibber zorgde! We zijn gestopt bij een Gerberaplantage, een pagode met happyboeddha, een zijdefabriek en bij boeddhistische monikken. 

Op een gegeven moment voelde ik iets steken in mijn been. Als het door een bij was, zou het niet zo erg zijn, maar ik had het niet gezien dus het ook door één of ander tropisch insect zijn. Ik vroeg Dung dan maar om te stoppen. "No problem", zei hij en begon met zijn lange nagel (alle mannen hier één megalange nagel, meestal pink die ze gebruiken als tandenstoker) druk tussen zijn tanden te peuteren tot hij er iets ( ik wou ni weten wat, dus heb ik het ook maar niet gevraagd, hihi) uithaalde en op mijn been smeerde! We hebben er voor de zekerheid ook maar wat afterbite op gedaan en ik heb er geen last meer van gehad! Nadien heb ik wel even met de slappe lach op de brommer gezeten bij het gedacht wat net gebeurd was! hihi

Kort na de middag begin het ineens te regenen. "No problemen", zei Dung, even een regenpak aan en binnen een kwartiertje is het over! Helaas pindakaas, het heeft nog heel de middag ongelooflijk hard gegoten! Dung heeft 10 jaar ervaring en heeft het nog nooit zo weten regenen! Normaal gebeurd dit ook niet zo lang in Vietnam. Dit was ongelooflijk spijtig want dit zou de mooiste rit geweest zijn tussen de jungle en met fantastische vergezichten! Nu waren we eigenlijk vooral bezig om veilig op onze bestemming te geraken (de wegen zijn zowiezo niet van goede kwaliteit, laat staan als het zo giet!)! Zo hard regent het zelfs niet in België en ondertussen was het ook cobstant aan het donderen en bliksemen! Na 4 uur hierdoor rijden hadden we het eigenlijk wel gehad, maar Dung stopte toen even bij een heel arme minderhedengroep in de bergen. Hier hadden ze alleen een bamboohutje, gelukkig heeft de overheid voor een waterput gezorgd! We hebben balonnen uitgedeeld en hebben met de kindjes gespeeld en voilà, we konden alles terug relativeren om nog 2uur verder te rijden! 

Op een gegeven moment stond een vrachtwagen in de weg, bleek dat er een landslide was waardoor die niet meer door kon! Terugkeren was voor ons echt geen optie waardoor we er toch maar doorgereden zijn! We hingen vol modder! No problem, zei dung, we'll wash them! Op de grond lag een plas even bruin water als de modder, supergrappig dat we daarin onze schoenen moesten wassen! Maar ze gingen proper en we hebben nog doorgereden! Het was al donker voor we op onze slaapplaats aankwamen, en zonder verlichting (buiten ons eigen licht), in de regen, in de bergen met slechte wegen rijden was eigenlijk wel gevaarlijk! We waren dus superblij dat we er waren! We hadden ook echt geen zin meer om nog buiten te gaan in de regen (we waren echt doorweekt, hadden zelfs koud en ook onze bagage was nat geworden), waardoor Dung eten voor ons is gaan halen en een fles 'happywater' (rijstalcohol) zodat het toch weer een gezellige avond werd! 

De volgende dag geen regen! Woehoew! We zijn wat vroeger vertrokken en zijn onderweg bij een marktje gestopt om wat fruit te kopen als ontbijt. Ook hier zien ze niet veel westerlingen, er was zelfs een kindje van ongeveer 2 jaar, dat niet meer van zn moeders schoot wijkte en os constant in't oog hield, ook zat hij 10 meter van ons! Hihi ik ben hem dan ook naar een ballon gaan geven, maar hij was er toch niet gerust op, zo'n gigantisch mens met blond haar! Hihi

We zijn later bij nog een andere arme minderhedengroep gestopt. Dit waren ze hier ook niet gewoon, waardoor iedereen een hand wou komen geven en met ons op de foto wou. Ook op de straat stopten veel mensen om naar ons te kijken! Ook deze mensen hadden niets, maar waren supervriendelijk en gaven ons direct thee! We hadden op het marktje ook snoep gekocht om hier aan de kindjes (en volwassenen,hihi) te geven! 

Dan zijn we nog in een cashewnotenfabriek gestopt, waar tom ook noten gepeld heeft! Hihi Dit is hard werk dat niet veel betaald wordt, maar zij zijn superblij dat ze werk hebben.

Dan zijn we doorgereden want we moesten weer veel kilometers doen en de wegen waren verschrikkelijk. Het was een kilometer weg en dan een par honderd meter geen weg meet, alleen modder waar we door moesten! En dit ongeveer 90 km lang! En ongeveer bij de laatste modderhoop is het misgelopen, Dung en ik zijn uitgegleden. Gelukkig reden we niet hard, maar ik heb wel de uitlaatpijp tegen mijn been gekregen wat serieus heet was! Er was niet echt iets in de buurt, dus heeft Dung er maar tandpasta op gesmeerd en zijn we doorgereden! Een half uurtje later zijn we terug gestopt want het brandde echt verschrikkelijk en hebben we toch onze ehbokit gepakt (het was altijd een serieus werk om de bagage erop te binden). We hebben het toen kunnen spoelen en een brandwondencompres erop gedaan! 

Een paar uur later zijn we in Saigon aangekomen! Helaas was het juist spits! Dat was ook een avontuur, waardoor we echt blij waren om in het hotel te zijn! We hadden afgesproken om eerst te douchen en dan als afscheid nog een pint te gaan drinken met Dung, maar toen ik het verband eraf deed stonden er toch serieuze blaren op mijn been. Omdat er ook veel vuiligheid op gekomen was zijn we toch maar naar een ziekenhuis gegaan ipv iets gaan drinken. Dit was wel spijtig dat we geen deftig afscheid hebben kunnen nemen want ondanks de tegenslagen was het toch de moeite om met hem op stap te gaan! Hij heeft ongelooflijk hard zijn best gedaan om alles naar onze zin te maken en heeft een superfijne humoristische en postitieve persoonlijkheid! 

In het ziekenhuis was het ook wel grappig!De verpleger haalde het verband eraf en zei "oeioeioei" en is direct de dokter gaan halen, waarna ze hele tijd in het Vietnamees over mijn been bezig waren. Het heeft een hele tijd geduurd eer ik uitgelegd kreeg wat er juist gebeurd is, toen heeft de dokter naar mijn hart en longen geluisterd en toen zei hij: ok, after i have examined you, i think you have burn! You have burn of nine procent of your body! Ondertussen toont hij 5 met zijn hand. Dus ik vraag five? En hij weer met zijn hand 5 laten zien en zegt no, nine! Haha En dan ging hij laten zien hoe ik moest douchen zonder mijn been nat te maken! Hahaha, probeer dan uw lach maar eens in te houden! Helaas was nadien het reinigen van de wond en zo niet meer zo grappig, nu hebben we nog voor 10 dagen verzorging meegekregen,Waaronder antibiotica en andere pillen om ontsteking te voorkomen,dus dan zal het wel genezen zijn! 

Morgen vertrekken we naar Phu Quoc, een eiland waar we gaan uitrusten voor we naar Cambodja vertrekken! Wel stom dat ik dan niet in het water mag, maar ja... dit hoort ook bij het avontuur hè!

Nu is het al laat en morgen moeten vroeg op voor onze vlucht, dus de foto's komen later en dan zullen we ook nog over Saigon en ons karaokehotel vertellen! Hihi

Veel liefs,

Bieke en Tom