Siem Reap & de tempels van Angkor

 

We zitten weer op de bus, dit keer van Siem Reap naar Battambang. Een goed moment om te bloggen over Siem  Reap. We kwamen zondag in de late middag aan, normaal zou een tuktuk van het hotel ons opwachten  maar er stond niemand en we waren in een redelijk verlaten busstation. Gelukkig hebben we iemand gevonden die naar het hotel wou bellen. Ze hadden blijkbaar hun chauffeur naar het verkeerde busstation gestuurd.  Ze hebben gevraagd aan die man die belde om een tuktuk voor ons te regelen en zij zouden die dan betalen. Maar blijkbaar kan je online de beste deals regelen bij nieuwe hotels. Zij geven soms meer dan 50% korting, waardoor we al dikwijls in een nieuw hotel zaten. Het probleem hiermee is dat de tuktukchauffeurs die niet weten zijn. Hier dus ook, het was ergens dichtbij de nightmarket, maar waar? We hebben een tijdje in de achter buurten op mega hobbelweggetjes gereden waar veel arme mensen woonden tussen veel afval. En daar ineens was ons hotelletje dan, boenk naast de nightmarket, alleen was er geen weg naartoe buiten langs die hobbelweg helemaal rond. Maar als we te voet gingen moesten we eerst langs een smal gangetje waar mensen woonden en dan langs een stuk open riool en dan waren we op 2 minuten in het centrum. Die open riool was op zich nog niet zo erg, alleen moesten we er één keer door toen het juist geregend had 's avonds en toen liepen de ratten gewoon langs onze voeten! brrrr hihi

 

Aangezien we redelijk moe waren hebben we maandag nog niet veel gedaan buiten ons bezoek aan Angkor Wat geregeld en het stadje gaan verkennen. Het is weer een heel gezellig stadje langs de rivier. Je hebt twee grote toerische straten waar iedereen je smeekt om iets te kopen en dan vooral voetmassages en in zo'n bak gaan zitten waar visjes aan uw voeten sabberen! hihi Dit is voor de toeristen die pijnlijke voeten hebben van Angkor Wat te bezoeken. De rest van het stadje is wel gezellig! Er is ook een dagmarkt die ook wel de moeite is om eens te zien. De stalletjes staan er super dicht opeen waardoor ge er echt tussen moet schuifelen. Het is er ook bloedheet en de vrouwen zitten er echt óp hun groenten en fruit en zo! Het vis en vlees gedeelte hebben we maar overgeslaan wegens de stank! hihi

In ons hotel hadden ze gezegd dat we om Angkor Wat te bezoeken kleren onder de knieën moesten aan doen. Dit was een probleem aangezien we bijna alle bagage bij Guy en Mieke hebben laten staan , ik had alleen het rokje mee dat ik aan had toen die man dat zei en een short boven mijn knieën. Wij dus op zoek naar een broek... man man man, ze hadden daar alleen van die rare plofbroeken met olifanten op! Gelukkig heb ik nog een redelijk neutrale kunnen vinden! Later beseften we dat hij alleen rokken tot onder de knieën bedoelde want iedereen liep daar in superkorte shorten rond! hihi

 

Ook hier is iedereen bezig met het politieke landschap. We hebben er weer met wat Cambodianen over gepraat en ze zeggen dat door de dood van Sihanouk er nu ongelooflijk veel filmpjes op tv en op YouTube komen waardoor mensen er wel over beginnen nadenken. Ze vinden niet echt dat de huidige regerende partij veel verkeerd doet, alleen dat de economische heropleving na de oorlog wel extreem traag gaat. Het grootste probleem zit volgens hen in opleiding. De opleiding is er heel slecht waardoor mensen niet beter weten. Dus moesten er morgen terug verkiezingen komen zou er niets veranderen. De schrik zit er natuurlijk nog ongelooflijk hard in om terug de verkeerde aan de macht te hebben zoals met de Rode Khmer, hier geloofden de mensen ook heel hard in dat zij verandering zouden brengen en het land zouden redden. In een restaurantje vond ik informatie over een vrouwen organisatie waar ze eigenlijk identiek hetzelfde doen als wij, in Boechout, maar dan niet residentieel, via empowerment en toegang tot de juiste informatie en instanties vrouwen en dus ook hun gezinnen versterken om meer invloed te hebben op hun leven. Ze hadden ook een sterk beleid en hulpverlening tegen huiselijk geweld. Hier stond ook in dat 24% van de cambodianen niet kan lezen of schrijven! Eigenlijk had ik die organisatie graag willen bezoeken, maar ik vind het altijd wat vies als westerlingen zo'n organisatie eens gaan bekijken'. Gelukkig vind je hier nu overal posters met 'children are no toeristattraction! stop visiting orphanages!' op. Ik vind het ook nooit fijn als mensen bij ons in het opvang huis een rondleiding willen als onze vrouwen thuis zijn.

Ik had mijn kinderkamer toch graag mee kunnen nemen naar hier. Ik heb het echt al dikwijls gemist. Zeker hier in Siem Reap. Mijn hart is hier echt gebroken toen een meisje van misschien 6 jaar bij ons kwam bedelen met rond haar een babytje van nog geen 2 maanden in een vuile handdoek als draagdoek gewikkeld. Ze was echt aan het smeken. Maar omdat ik dit niet wil stimuleren (en zeker niet om met zo'n baby op straat te lopen) kon ik ook niets geven. Ik snap wel dat dit meisje waarschijnlijk geen keuze had, maar toch wou ik deze vorm van kinderarbeid niet stimuleren. Ik heb wel altijd balonnen bij om te geven, maar wat was zo'n meisje nu met een ballon?? Dus dat kon ik ook niet doen... Uiteindelijk is ze me dan maar heel hard beginnen uitschelden en ik kon het haar ook helemaal niet kwalijk nemen. Ik ben er toch echt niet goed van geweest!

 

Dinsdag zijn we de tempels van Angkor Wat gaan bezoeken! Om 5 u 's morgens vertrokken om de zonsopgang bij Angkor Wat te zien!! Er was natuurlijk veel volk, maar het was toch heel mooi! Het is echt gigantisch! Ik vond het wel heel moeilijk om in te beelden hoe het toen was. De tempels zijn gebouwd door de koningen vanaf 800 en zoveel na christus. Toen was hier de hoofdstad en liet elke koning één of meerdere tempels bouwen. Het waren toen hoog dagen en dat is zeker te zien aan de tempels! Het is daar nu zo rustig tussen de natuur dat het moeilijk voor te stellen is dat daar vroeger miljoenen mensen gewoond hebben. Zeker als je weet dat het zelfs lang geduurd heeft eer ze de tempel Bayon, in Angkor Thom gevonden hebben omdat die helemaal verscholen zat in de jungle! Het is ook mega indrukwekkend om te zien hoe sommige boomwortels zich door de gigantische stenen gewrongen hebben en hoe er dan gigantische, prachtige bomen boven op de ruïnes staan! We hadden een tuktukchauffeur die ons van de ene tempel naar de andere bracht. Weten dat we nu maar de kleine toer gedaan hebben, om alles te zien heb je minstens 3 dagen tot een week nodig! We hadden weer een fijne tuktukchauffeur, mr Dan. Hij vertelde ons dat er in Siem Reap geen andere bron van inkomsten is dan het toerisme. Maar goed dat er 3 miljoen mensen per jaar komen. Hij zei dat hij hiervoor in een hotel/restaurant werkte voor 100 dollar per maand. 9u per dag werken zonder vakantie. Nu hebben we besloten om niet meer in grote restaurants te gaan eten maar ofwel in kleine familierestaurantjes (zijn de beste hebben we al ondervonden) of in sociale restaurants, die mensen met een handicap of straatkinderen of zo een opleiding geven. Op voorhand hadden we van veel mensen al gehoord dat er ongelooflijk veel kinderen zouden bedelen bij de tempels maar dat viel goed mee. Er waren er wel die dingen verkochten, maar als ze door hadden dat ik echt niets zou kopen konden ze ook over iets anders praten. Dan begonnen ze te stoefen dat ze in het engels konden tellen en dan heb ik hen in't Frans leren tellen, veel gegiechel natuurlijk! hihi Zij waren ook heel blij met hun ballon en konden er fijn mee spelen, allé, tot de volgende toeristen komen waarschijnlijk, maar toch.

Tijdens het bezoek aan de eerste tempel was Tom zijn zool los gekomen. Aangezien we veel moesten klimmen (kunt ge u voorstellen hoe veel we gezweet hebben, tempel op en tempel af in de vlakke zon met meer dan 30°! Die cambodianen snappen er niets van, want nu ist koel seizoen! hihi) was dit toch niet zo plezant. We vroegen dus aan onze tuktukchauffeur of hij wist waar we superglue konden kopen of zo. Don't worry, zei hij, hij zou er wel voor zorgen! Op de terugweg stopte hij op de hoek van een straat in het stadje en begon te tuten. Er kwam vlug een man buiten hij we werden geïntroduceerd aan de lokale schoenmaker! Hij had een krukje int midden van de stoep staan, wat potjes en wat versleten schoenen er langs. Hij wou de andere schoen ook zien en merkte dat die zool ook al wat los kwam (Tom had die schoenen in PP op een marktje gekocht, dus we wisten dat ze niet veel waard waren). Toen vroeg hij of hij de zolen moest plakken of naaien. Toen we vroegen om te plakken, moest hij een ander potteke gaan halen. Toen hij van één van de schoenen de zool er helemaal aftrok, brak hij wel niet in twee zeker! 'oei oei, maar geen probleem, hij zou het wel fiksen!' Wij lagen natuurlijk weer in een deuk! hihi Hij heeft de zool geplakt met superglue (straf spul, zo te zien!) en dan de zool aan de schoen geplakt met een bruine brij. Door gebrek aan een borstel gebruikte hij maar zijn vinger! Kan toch ook niet gezond zijn hè! Toen hij de zolen er terug tegen plakte, pasten ze er ineens niet meer op! 5 cm te groot bij beide schoenen! 'oei oei, maar geen probleem, hij zou het wel fiksen!" Dus pakte hij maar een schaar en heeft de overschot eraf geknipt! hihi Hij heeft er dan wel nog extra superglue rond gedaan, het ge knip wat af geschuurd en zijn schoenen schoon gepoetst! Dat allemaal voor $3! hihi Maar zijn schoenen zijn wel gemaakt, en vanmorgen hebben we zelfs door plassen gelopen en ze plakken nog steeds aaneen! hihi

 

's avonds waren we echt kapot! Maar we hebben toch geen viskes aan onze voeten laten sabbelen (we hadden ook geen zin om naast een paar zatte Britten in een bak te moeten gaan zitten!) hihi

Tijdens het eten besefte ik vanwaar die fijne vibe kwam die in het stadje was. Iedereen komt echt naar Siemens Reap! Backpackers, leerkrachten, oudere mensen, gezinnen, echt ALLE  nationaliteiten en ALLE leeftijden. En de lokale bevolking is blij dat ze komen (ook al is het niet altijd eerlijk verdeeld), en dat voel je.

 

Veel liefs,

 

Bieke en Tom